ৰাতিপুৱা হ’ল কি নহ’ল, ক্যেলেণ্ডাৰ ৰিমাইণ্ডাৰ, ফেচবুক ৰিমাইণ্ডাৰ আৰু এলাৰ্ম ক্লক্‌টো একেলগে বাজি ইমান ধুনীয়া সপোনটো ভাঙি দিলে৷ অমিতাভ বচ্ছনে ৫ কোটি টকীয়া চেকখন আগবঢ়াই দি ক’ব পাইছিলহে “য়ে ৰহা আপকে লিয়ে পূৰে ৫ কড়ৌৰ কা চেক (হায়)৷” আপদীয়া মোবাইলটোৱে সকলোখিনি পানী কৰিলে৷ বাৰু যি কি নহওক, এটা চকু মেলিয়েই ম’বাইলটোলৈ চাই পঠিয়ালোঁ৷ উৱা! আজিচোন টপুৰ বাৰ্থ্‌ডেই৷ বাৰ্থ্‌ডেই মানে পাৰ্টি আৰু পাৰ্টি৷ মানেই শইকীয়া ধাবা জিন্দাবাদ৷ টপু মানে মোৰ ক্লাছ চিক্সত লিখা বেষ্ট ফ্ৰেণ্ড ৰচনাখনৰ পৰা ধৰি শইকীয়া ধাবাত ৰঙা

ৰাতিপুৱাৰ পৰা ৰূহীৰ গাত তৎ নাই৷ সোনকালে শুই উঠি যোৱা সপ্তাহত বিক্ৰমৰ লগত গৈ শ্ব’ৰূমৰ পৰা কিনা ৰঙা টপটো আৰু পালাজ’ পেণ্টটো ইস্ত্ৰি মাৰিথৈ বাথৰূমত সোমাল৷ বহুদেৰি গাধুলে, ছেম্পুও কৰিলে৷ আজি বৰ বিশেষ দিন তাইৰ বাবে৷ সাজ-সজ্জাত কোনো খুটি-নাটি এৰিব নোখোজে তাই, আফটাৰ অল ফাৰ্ষ্ট ইম্প্ৰেছন ইজ দা লাষ্ট ইম্প্ৰেছন! এসপ্তাহ মান হৈছে তাই নতুন মুৰ্গা এটা জালত পেলাইছে৷ খুউব “মালদাৰ“ বোলে! হয়তো! ধুনীয়া আৰু ধনী ল’ৰাবোৰ তাইৰ বাবে একোটা ’মুৰ্গা’ই! সি যে বেছ ধনী তাৰ কথা-বতৰা, ভাৱ-ভংগীতে গম পায়৷

কোনো এটা যুগৰ সাহিত্যৰ বিষয়ে চৰ্চা কৰিবলৈ যাওঁতে প্ৰথমে আমি জানি ল’ব লাগিব সাহিত্যৰ সৃষ্টিনো কেনেকৈ হ’ল? কোনো এটা ভাষাই স্বকীয়তা লাভ কৰে ক্ৰমবিৱৰ্তনৰ ফলত৷ আৰু তাৰ পিছতেই সেই ভাষাত সাহিত্য সৃষ্টি হ’বলৈ ধৰে৷ আদি কালত সাহিত্যসমূহ কেৱল মৌখিক ৰূপতহে প্ৰচলিত হৈছিল৷ লিপি সৃষ্টিৰ পিছতহে স্বাক্ষৰলোকৰ হাতত লিখিত সাহিত্যৰ সৃষ্টি হয়৷ পোনপ্ৰথমে সৃষ্টি হৈছিল ভাষাৰ৷ তাৰ পিছত সাহিত্য আৰু তাৰ পিছতহে লিপিৰ সৃষ্টি হৈছিল৷ কিন্তু যদিও বৰ্তমান লিপিৰ সৃষ্টি হ’ল মৌখিক সাহিত্যৰ প্ৰচলন এতিয়াও অব্যাহত আছে৷ অসমীয়া মন্ত্ৰ সাহিত্য তাৰ

“উস্‌ উস্‌ যোগেন বৰ ঠগ হ’লি দেই তই আজিকালি ৷” “কি হ’ল দাদা ?”যোগেনে ভয়ে ভয়ে শুধিলে ৷ “এনেকৈ গ্ৰাহকক ঠগন দিব নাপাই দেই ৷ভগৱানলৈতো অলপ ভয় কৰিবি ৷কালি তোৰ দোকানৰ পৰা নিয়া আলুৰ আধা গেলা ওলাল ৷” “আলু আপুনি নিজেই বাচি লৈছিলচোন দাদা ৷” যোগেনে সেমেনা সেমেনি কৰিলে ৷আলুখিনি ঘুৰাই দি পইচা লৈ মানুহজন ওলাই গ’ল ৷ দোকানত দাইল আৰু মিঠাতেল কিনিবলৈ সোমোৱা বিনোদে মানুহজনৰ ফালে চালে ৷হয় হয় এইজন মানুহেই তাক দেউতাকৰ পেঞ্চনৰ ফাইল এটা পাছ কৰি দিবলৈ

নৱম শ্ৰেণীত পঢ়ি থকা দিনৰ কথা৷ শিৱৰাত্ৰিৰ পাছদিনা গান গাই গাই স্কুললৈ বুলি ওলাইছোঁ৷ অলপ সোনকালেই ওলালো৷ কাৰণ শিৱৰাত্ৰিত কোনে কি কৰিলে আলোচনা হ’ব৷ চাইকেলখনৰ চকাকেইটা চেপেটা যেন দেখি পাম্প অকণ দি লওঁ বুলি গাঁৱৰে চাইকেল মিস্ত্ৰী বীৰেণ খুড়াৰ ঘৰতে সোমাই দিলো৷ খুড়াই ক’লে, “দুই মিনিট বহ৷ মই সাউতকৈ ধুপগছ জ্বলাই লওঁ৷“ তাকে শুনি খুড়ীয়ে ক’লে, “মজিয়ালৈকে আহ৷ চাহ এবাতি খাইয়ে যা৷ হৈয়ে আছে৷“ ময়ো ভালেই পালো৷ দল ঘাঁহ খোৱা ম’হৰ গাখীৰত কৰা চাহ৷ বৰ মজা লাগিল খাই৷ পাম্প দি