যোৱা কেইদিনমানৰ পৰা শনিবাৰৰ ৰাতিবোৰ ভালকৈ টোপনি যাব পৰা নাই। ঘৰৰ সন্মুখেদি অহা-যোৱা কৰি থকা পিকনিক দলবোৰৰ বাবেই মোৰ এই দুৰাৱস্থা। যিটো ভলিউমত মিউজিক চিষ্টেমবোৰৰ চাউণ্ড দিয়ে, মা কচম, সাংস্কৃতিক সন্ধিয়া যেন লাগে। ৰাতিপুৱা ৩টা মান বজাৰ পৰা যোৱাবোৰৰ উৎপাত আৰম্ভ হয় আৰু ৰাতি ১২টা মানলৈকে ঘূৰি অহাবোৰৰ উৎপাত চলিয়েই থাকে। যোৱা দেওবাৰে পুৱাই সাৰ পোৱা কাৰণে সোনকালে উঠি বাৰাণ্ডাতে বহি পিকনিক পাৰ্টিবোৰেই চাই আছিলো।নতুন ট্ৰেভলাৰ গাড়ী এখন কম ভল্যিউমত মহেন্দ্ৰ হাজৰিকাৰ গান বজাই গৈছে। “মোৰে বান্ধৈ ঐ, মেলি দেচোন,মেলি

চাকৰি জীৱনৰ প্ৰথম অৱস্থাত গুৱাহাটীৰ ঘৰখনলৈ বৰ মনত পৰি আছিল। ব’হাগ বিহু আহি পোৱাত মনটো গুৱাহাটীলৈ বুলি উৰা মাৰিলে। গৰু বিহুৰ আগদিনাখনেই দুটা কেজুৱেল লিভ সাঙুৰি, ছুটি লৈ নাইট চুপাৰযোগে ঘৰ পালোহি। গৰু বিহুৰ দিনা চানমাৰী বিহুৰ প্ৰথমদিন। সন্ধিয়া সাজি-কাছি যাবলৈ ওলাওঁতেই শিৱসাগৰৰপৰা মোৰ ৰুমমেট প্ৰসেনজিতৰ ফোন আহিল, –  “কল’নীত ‘চি’ টাইপ কোৱাৰ্টাৰ এটা এলট কৰিছে।” প্ৰায় সাত মাহৰ প্ৰতীক্ষাৰ মূৰত কোৱাৰ্টাৰ ‘এলট’ হোৱা বুলি শুনি মনটো ভাল লাগি গ’ল। “পিছে এটা প্রব্লেম আছে। আমাৰ লগত আৰু দুজন বেলেগ মক্কেলো

আনদিনাৰ দৰে সেইদিনাও ভৰি দুটা ধুলিৰে পোত খাই আছিল। সেই ধুলিবোৰৰ মাজত উত্তৰ ভাৰতৰ হাড় কঁপোৱা জাৰে চিৰিলা-চিৰিল কৰি যোৱা মাছৰ বাকলিহেন ভৰি দুটা লুকাই আছিল। পিচে ভৰি দুটাৰ শক্তি কম নহয়। সেই দুটা ভৰি চোঁচৰায়েই মানুহজনীয়ে কলনীৰ মাজত থকা ডাঙৰ পাৰ্কখন অকলে অকলে বাঢ়নীৰে চাফা কৰে। পুৱাৰ পৰা দুপৰীয়ালৈকে একেৰাহে বাঢ়নিৰে সৰাৰ পাছত চাফা হোৱা পাৰ্কখন পাছবেলালৈ সৰু সৰু ল’ৰা-ছোৱালীৰ লগতে সিহঁতৰ মাক-দেউতাকবোৰে আড্ডা মাৰিবলৈ আহি কিবা-কিবি খাই লেতেৰা কৰি পেলায়। মানুহজনী যেতিয়া প্ৰথম এই কামটোত সোমাইছিল তেতিয়া সম্ভ্ৰান্ত

১) ফুচফুচি ভেদুলা বুঢ়াই নাতিনীয়েক ফুচফুচিক বিয়া দিবলৈ বুলি ল’ৰা এটা বিচাৰিলে৷ ফুচফুচিজনীৰ পঢ়া শুনাত মানে একেবাৰে মন নাই৷ বৰ গাধী আৰু বুৰ্বক প্ৰকৃতিৰো তাই৷ দিনৰ দিনটো তলৌ-তলৌকৈ মাথো ঘূৰি ফুৰে৷ কিবা ক’লে কিবা বুজি বহি থাকে৷ সেয়ে অতি সোনকালে ককাক ভেদুলায়ে লেটেকুলৈকে তাইক বিয়া দিব বুলি ঠিক কৰিলে৷ তাকে শুনি ফুচফুচিৰ বৰ আনন্দ৷ দিনৰ দিনটো তাই লেটেকু জোপাৰ তলতে আজিকালি গৈ বহি থাকে৷ ফুচফুচিয়ে গমকে নেপায় ককাকে ঠিক কৰা ল’ৰাটোৰ নাম যে লেটেকু! ২) ফেচবুক চিন্তাধৰে বহুত চিন্তা কৰি

১) বাদুলিয়ে হেনো সকলোকে ঠগি ফুৰে। কথাটো শুনি হাতীৰ বৰ খং উঠিল। সি ভাবিলে, সামান্য বাদুলি এটাৰ ইমান বুদ্ধি থাকিব পাৰেনে! বাৰু, ই মোক কেনেকৈ ঠগে মই চাই লওঁ‌! এইবুলি হাতীটোৱে বাদুলিক বিচাৰি ওলাল। বহুত দূৰ গৈ বাটত বাদুলিক দেখা পাই ক’লে — “ঐ বাদুলি, এইফালে আহ, এইডাল চেহেৰা লৈ তই হেনো সকলোকে ঠগি ফুৰ! বাৰু চাওঁ‌চোন তোৰ কিমান ক্ষমতা আছে, মোক ঠগিব পাৰিবি?” বাদুলিয়ে থতমত খালেও পিছমুহূৰ্ত্ততে কৈ উঠিল, – “মহাৰাজ, এনেকৈ হঠাতে ঠগো বুলি ঠগিব পাৰি জানো! মই

(১)জুঠা চিক্‌চাক্‌ ছোৱালীজনীয়ে বিয়াৰ আগতে নিজৰ ভাই-ভনী দুটাৰ জুঠাও নাখাইছিল৷ বিয়াৰ পিচত শাহুৱেকে ভাতৰ কাষত দিয়া পোৰা মাছৰ পিটিকাকণ লিৰিকি-বিদাৰি থাকিছিল৷ ল’ৰা-ছোৱালী দুটাই কৈশোৰ গৰকোঁতেহে তেওঁ গম পালে স্বামীৰ শৈশৱৰে পৰা নলে-গলে লগা বান্ধৱীজনী বিয়া নোহোৱাৰ আচল কাৰণটো৷ (২)দেউতা বিয়ালৈ মাত্ৰ কেইদিন মান থাকোতে কাম কৰি আহৰি নোপোৱা মানুহজনী বিচাৰি তাইৰ ৰূমটোতে পালেগৈ৷ কাপোৰ জাপি আছিল৷ তাইৰ মেজখনৰ কলম এটা হাতলৈ তুলি ক’লে,- “হেৰা,  তাই এইবোৰ সব্‌ এৰি থৈ যাব নহয়“৷ :আমাকো৷ মানুহটোৱে হুকহুকাই কান্দি পেলালে৷ (৩)পাগলী মনৰ কথাবোৰ খুলি

১)মন্থৰা অৰূপহঁতৰ পৰিয়ালটোৱে মিলা-প্ৰীতিৰেই দিন নিয়াইছিল। পিচে যেতিয়াৰ পৰা মাখনী নামৰ মানুহজনীৰ সিহঁতৰ ঘৰলৈ ঘনাই আহ-যাহ হ’বলৈ ধৰিলে ঠিক তেতিয়াৰে পৰাই ঘৰখনত খুট-খাট নুগুচাই হ’ল৷ ২)দেহাৱসান যোৱা দুটাবছৰে মানুহজনীৰ বুকুত বলি থকা ধুমুহাজাকৰ কালি অৱসান ঘটিল। তাৰ ঠাইত এজাক বৰষুণে আহি মানুহজনীৰ কপালৰ ৰঙাখিনি ধুৱাই নিলেহি৷ দুফালে দুকুৰা জুই জ্বলি উঠিল ৷একুৰা জ্বলিল মানুহজনীৰ বুকুত নিজে নিজে আৰু আনকুৰা জ্বলালে হাতত জোৰ লৈ তেৰ বছৰীয়া ল’ৰাটোৱে বগা  ধূতী পৰিধান কৰি৷ ৩)মৰূদ্যান অভাৱ-অনাটনে জুৰুলা কৰা ঘৰখনত ভূতৰ ওপৰত দানহ পৰাদি হঠাতে